نظرمن

یکی از اساتید بزرگ در بحثی که در خصوص نحوه مدیریت روسای دانشگاه ها در دوره دولت های نهم و دهم مطرح شده ، سوالی را عنوان کرده اند ، که در قانون اساسی کشور آیا پیش بینی شده که کسی را به دلیل نوع نگرش سیاسی و یا طرز تفکر و امثال آن مورد تفتیش عقاید قرار داده و مانع از ادامه فعالیتهای او در محیطی مثل دانشگاه گردند ؟ آیا گفته شده که تفکیک جنسیتی می بایست در دانشگاه انجام پذیرد ؟ به نظر من مشکلی که وجود دارد از نحوه نگارش خود قانون به وجود می آید ! مثلا در قانون اساسی عنوان می گردد : آزادی بیان ، رایگان بودن تحصیل و ... ولی در عمل این آیین نامه ها هستند که تعیین می کنند درکجا آزادی بیان می بایست وجود داشته و در کجا نباید باشد . یا تحصیل با توجه به شرایط موجود می بایست با پول مردم انجام گردد . مطلبی که مهم است آنکه معمولا در قانون ما به ریز مطالب نمی پردازیم و آن را به آیین نامه هایی که در  قانون پیش بینی شده و در آینده توسط مثلا دستگاههای اجرایی تدوین خواهد شد و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید ، اشاره می کنیم ، که در آیین نامه هم ، موضوعات شاید آنگونه که قانون گذار مد نظر داشته ، مطرح نشود که خود این موضوع باعث اعتراض مردم قرار گرفته و در بعضی مواقع حتی به مسکوت ماندن قانون در مرحله اجرا ختم شود . به نظر من این قانون گذار است که باید در قانون شفافیت لازم را مد نظر داشته و اگر هم می خواهد آیین نامه را به دولت بسپارد ، راهکاری برای نظارت بر آن در نظر بگیرد .