همانگونه که رهبر معظم انقلاب شرایط لازم برای یک مذاکره سازنده را اعلام نمودند ،مذاکره زمانی دارای نتیجه مطلوب خواهد بود که دو طرف مذاکره از تهدید یکدیگر دست برداشته و مذاکره را برای مذاکره نخواهند . ولی متاسفانه می بینیم که از هم اکنون مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 که در تاریخ 8 اسفند ماه برگزار خواهد شد ، به جای اینکه به ارائه توجیهات منطقی جهت به نتیجه رسیدن پیش رود ، به تهدیدات دو طرف منجر شده است . از طرفی این گروه خواستار نرمش بیشتر ایران در مقابل تشویق های ارائه شده گردیده اند و از طرف دیگر ایران بازنده اصلی به نتیجه نرسیدن این دور از مذاکرات را گروه 1+5 دانسته است . با این وضعیت آیا می توان به امید به نتیجه رسیدن این مذاکرات ، دلخوش بود ؟ البته شاید اینگونه به نظر برسد که نتیجه این دور نیز همانند دوره های قبل از پیش مشخص بوده و لزومی به حساس نمودن این مذاکرات نیست . ولی به نظر من اگر دو طرف بتوانند با یک سیاست صحیح جهت اعتمادسازی پیش بروند ، می توانند یک بازی برد - برد را به نمایش بگذارند . به نظر می رسد برای گام اول کاهش میزان تولید اورانیوم 20 در صد از طرف ایران در مقابل حذف تحریم فروش نفت و نقل و انتقال ارز حاصل از آن ، بتواند دوطرف را برای ادامه مذاکرات امیدوار نماید . به هر حال از تهدید کردن که بهتر به نظر می رسد !