نظرمن

در طول سه سالی که از تحریم های فلج کننده غرب علیه کشورمان می گذرد ، درسهای خوبی حداقل در سطح اقتصادی گرفتیم و آن این بود که کشوری که سیاست اقتصادی توسعه صادرات را به عنوان الگوی توسعه خود بر می گزیند ولی می خواهد در سیاست با قدرت های بزرگ استقلال داشته و در مقابل زورگویی آنان بایستد ، باید در زمینه سیاست های پولی و مالی خود به گونه ای عمل نماید که در صورت تحریم از سوی کشورهای بزرگ و عدم خریداری کالاها و خدمات خود ، حداقل از بعد پشتوانه مالی به وضعیت با ثباتی رسیده باشد تا در تلاطم های به وجود آمده در بازارها دچار مشکل نگردد . به نظر من شاید در اقتصاد جهانی تولید ناخالص داخلی هرکشور بیشتر بود ، ارزش پول آن کشور هم بیشتر باشد . لیکن اگر به اقتصادهای بزرگ دنیا نگاهی بیاندازیم ، خواهیم دید که آنها از ذخایر قوی طلا و ارز نیز برخوردار بوده و کمتر با افت و خیز در اقتصاد خود مواجه می گردند و زمان لازم را برای اصلاح سیاست های پولی و مالی ، برای خود فراهم کرده و سریع نیز در این خصوص تصمیم می گیرند . بنابر این شاید در آمدهای حاصل از فروش نفت خام برای افزایش سرمایه گذاری در کشور ما مورد استفاده قرار می گیرد ، ولی عدم توجه به مسئله ذخایر ارزی به همان میزان بزرگی اقتصاد نیز ، ما را در زمانهای تحریم دچار مشکل می نماید . لذا حفظ ثبات در اقتصاد فقط متکی به تولید ناخالص داخلی نبوده و از طرفی در سیاست های اقتصادی نیز نیم نگاهی باید به سیاست جایگزینی واردات داشت .