نظرمن

بحث بر سر عملکرد بانکها در زمان کنونی که نیاز مردم و تولید کنندگان به وام های بانکی افزایش یافته و از طرفی بانکها برای کاهش نرخ تورم اقدام به افزایش سود پرداختی به سپرده گزاران کرده اند ، در محافل تخصصی به موضوع مهمی تبدیل شده است . اگر نگاهی به عملکرد بانکها در سالهای گذشته بیاندازیم ، متوجه می شویم که نقش بانکها در اقتصاد ایران زیاد که نیست حتی نسبت به کشورهای پیشرفته کمتر هم بوده و اینکه بعضی تصور می کنند که اقتصاد ایران خیلی بانکی است ، باید سری هم به کشورهای پیشرفته زده تا متوجه شوند بانک که می گویند ، بانک های آنهاست ، نه این بانکی که ما می بینیم ! حال تازه با افزایش سود بانکی کمی بانکها دست و بالشان برای پرداخت تسهیلات باز شده ، که آنهم با پرداخت تسهیلات به شرکتهای وابسته به خودشان یا افراد خاص و برای موارد خاص ! چیزی نصیب مردم عادی نشده و این موضوع باعث کاهش قدرت خرید مردم و ایجاد رکود در بخش های مهم از مسکن گرفته تا خودرو و لوازم خانگی و ... شده است . بعضی کارشناسان پرداخت تسهیلات به تولید را برای خروج از رکود مهم دانسته و آنرا موجب تولید بیشتر ( نه برای فروش در داخل کشور ) جهت افزایش صادرات غیر نفتی می دانند . البته این هم درست است . ولی پس چرا در این مدت که دولت نیز به صنایع وام های با نرخ بهره پایین تر ( بابت سهم یارانه تولید ) می دهد و نرخ ارز هم بالا است ، سرعت رشد اقتصاد به میزانی که انتظار است ، نمی رسد ؟ آیا اقتصاد فقط با افزایش صادرات غیر نفتی به میزان رشد دلخواه خواهد رسید ؟ آیا ظرفیت تقاضای داخل کشور یا همان اقتصاد مقاومتی نیاز به حمایت از مصرف کننده داخلی ندارد ؟   خیلی جای تعجب است که با کاهش نرخ تورم ، هنوز افراد زیادی به وام بانکی آنهم با سود های بالا تمایل دارند ! آیا رابطه بین نرخ تورم و نرخ سود سپرده های بانکها دچار خدشه شده است ؟ برای چه کاسبی ، پرداخت این مقدار سود تسهیلات صرفه دارد ؟ شاید برای نوسان گیران بازار های ارز و سکه و سهام و وارد کنندگان ! به نظر من در وضعیت فعلی کاهش نرخ سود بانکی به صلاح نیست . دلیل آنهم عدم پاسخگویی بانکها به نیاز های مردم و تولید کنندگان است .ولی پرداخت تسهیلات بانکی به مردم می تواند هم از کاهش فشار ها به بانکها کاسته و کمی هم مردم را در تحمل وضعیت کنونی کمک کند .