نظرمن

دیروز یکی از دوستان قدیمی را دیدم که لباس نامناسبی را بر تن داشت . گفتم : این چه ریخت و قیافه ایست ؟ چرا لباس کارتو عوض نکردی ؟گفت : لباس کار چیه ؟! لباس خودمه . گفتم : یعنی اینقدر وضعت خراب شده ؟! گفت : درآمدم کفاف هزینه زندگی را نمی ده . گفتم : اول که دیدمت ، یاد فیلم میلیونر زاغه نشین افتادم . گفت : تازه شانس آوردم که خانه و ماشین و طلاهام را قبلاً خریده بودم وگرنه معلوم نبود اوضاعم الان چطور بود . گفتم : پس درست حدس زدم ! الان میلیاردر ژنده پوشی ؟ گفت : آره . اگر حقوق ها هم مثل داراییهام افزایش پیدا میکرد ، وضعم این طور نمی شد .  گفتم : وضع تو هم مثل وضع بقیه اقشار متوسط شده ، ولی نگران نباش ، امسال سال آخر دهه شصتیهاست و از سال دیگه سن جمعیت در کشور وارد میانسالی شده و عرضه نیروی کار کمتر و تقاضای نیروی کار بیشتر میشه و با توجه به بالا رفتن هزینه های سرمایه گذاری در تکنولوژی ، حقوق ها افزایش بیشتری پیدا می‌کنه . گفت : کارفرما ها که این موضوع را قبول نمی کنند ؟ گفتم : وقتی وزارت کار لیست بیمه کارفرما که حقوق زیر خط فقر ارایه داده را قبول نکنند ، آن وقت مجبور میشن حقوق را درست پرداخت کنند . گفت : پس اگر امسال را تحمل کنم ، امیدی برای سال آینده هست ؟ گفتم : به نظر من وجود میلیاردر ژنده پوش در کشور وجه خوبی نداره ، پس بهتره اینطوری بشه .