بحث بودجه سال 1392 که چند وقتی است در محافل کارشناسی مطرح گردیده ، دارای اهمیت زیادی در رشد و توسعه اقتصادی بوده و نحوه اداره کشور را در سال آینده تعیین می نماید . گذشته از بحث تحریم که منجر به کاهش میزان صادرات نفتی گردیده ، تعیین الگوی توسعه اقتصادی یکی از با اهمیت ترین موارد در ایجاد رکود و یا تورم در اقتصاد می باشد . اگر الگوی ما بخاطر شرایط تحریم به سمت جایگزینی واردات حرکت کند ، باعث کاهش واردات به خصوص در بخش تکنولوژی خواهد شد و اگر الگوی توسعه صادرات مبنا قرار بگیرد ، با شرایط تحریمی افزایش نرخ ارز را در پی خواهد داشت . البته این الگوها ، الگوهای غربی برای اقتصاد بوده و ما نیاز داریم به تعریف یک الگوی اسلامی که هم بتواند رشد را برای کاهش بیکاری و افزایش ثروت به ارمغان آورده و هم وابستگی به اقتصاد جهانی کمتر داشته باشد تا کمتر از بحران های پیش آمده برای کشورهای دیگر اثر بپذیرد و هم تورم را کاهش داده و منجر به افزایش قدرت پول ملی گردد . البته با صحبتهایی که تاکنون انجام گرفته بحث کاهش بودجه سال آینده به دلیل عدم تحقق درآمدهای پیش بینی شده در سال 1391 از هم اکنون مطرح می باشد . ولی موضوع اصلی در اقتصاد ایران همان عدم شفافیت بوده و تازمانیکه بحث هدفمندی به طور کامل در کشور اجراء نگردد نمی توان به افزایش درآمدهای دولت با ساز و کارهای قبلی امیدوار بود . بحث افزایش درآمدهای مالیاتی نیز در با توجه به کاهش قدرت خرید مردم راهکار اصلی محسوب نمی گردد . به نظر من همانگونه که آزاد سازی اقتصاد و اجرای هدفمندی باید با قدرت ادامه پیدا نماید ، افزایش درآمدهای دولت باید پیگیری شده و رشد اقتصادی افزایش یابد و از طرفی با توجه به اینکه این امور منجر به افزایش تورم و کاهش قدرت خرید مردم می گردد نسبت به افزایش حقوق ها اقدام نمود . اگر بودجه انقباضی بسته شود ، منجر به کاهش رشد و افزایش بیکاری و رکود در اقتصاد گردیده و قدرت اقتصادی ایران در محافل جهانی کاهش می یابد . که اثر اصلی تحریم هم تحقق هم این امر است .
