نظرمن

زیبایی علم اقتصاد در این است که آنقدر متغیر های زیادی برای ارائه یک طرح یا فرضیه درآن زیاد است که نمی توان به راحتی گفت که تمام متغیر ها را پیش بینی کرده ام و دیگر هیچ مشکلی در اجرای آن پیش نمی آید . مساله هدفمند کردن یارانه ها نیز ازآن نمونه طرحهایی است که دولت و کارشناسان با اطمینان خاصی از پیش بینی تمام متغیرها در آن سخن می گفتند ولی در عمل سال 1390 را می توانیم سال فاجعه باری برای اقتصاد کشور بدانیم . ودلیل آن را نیز در یک کلام باید کاهش 50 % از ارزش پول کشور دانست . چیز خیلی عجیب و غریبی که در سال 1390 اتفاق افتاد این بود که با ذخایر بالای ارزی که کشور دارد و حداکثر حجم پولی برابر 350 هزار میلیارد تومان که تاپایان سال اعلام گردید ، چگونه دولت نتوانست یا نخواست تا که جلوی کاهش ارزش پول را بگیرد ؟ درصورتیکه خود می دانست کاهش ارزش پول تمام اقدامات خوبی که برای هدفمندی یارانه ها انجام داده را از بین می برد .

 آیا دولت پیش بینی اینکه با افزایش قیمت سوخت قاچاق آن به خارج کاهش میابد و منجر به تقاضای ارز از طرف بخش زیر زمینی کشور خواهد شد را ننموده بود ؟ حالا موضوع این است که با اجرای مرحله دوم طرح هدفمندی یارانه ها و با توجه به اینکه دولت می خواهد کار را یکسره نماید ( به دلیل تحریمها بهتر است که این کار صورت گیرد ) آیا باید منتظر یک فاجعه در اقتصاد ایران بود ؟ بطوریکه ارزش پول آنقدر کاهش یابد که علاوه بر از بین رفتن تمام اثار هدفمندی یارانه ها ، دیگر نتوانیم جلوی تورم سرسام آور ان را بگیریم و دور باطلی که از گذسته در اقتصاد ایران بود با شدت هر چه بیشتر اقصاد را از پای دراورد . باید منتظر ماند و دید !