نظرمن

 پس از پایان جنگ 8 ساله ایران و عراق در سال 1367 ، برنامه های پنج ساله توسعه با رویکرد جایگزینی واردات شروع شد . در این برنامه ها با توجه به اینکه جهت اجرای طرحهای عمرانی نیاز به سرمایه وجود دارد و از طرفی سرمایه گذاری خارجی با وجود تحریمهای خارجی وارد کشور نمی گردید ، لذا اقدام به خلق پول و افزایش نقدینگی در جامعه گردید ، که همین امر منجر به افزایش نرخ ارز در کشور شده و پس از مدتی طرح تعدیل اقتصادی جهت یکسان نمودن نرخ ارز به اجرا درآمد . از انجایی که در طرح فوق افزایش نرخ ارز بسیار بیش از نرخ واقعی آن درنظر گرفته شد، بنابر این منجر به افزایش نقدینگی و کاهش ارزش پول ملی گردید و شاید بدتر از آن موجب شد که رشد نقدینگی هر سال بیش از سال گذشته شده و اقتصاد کشورواردیک دور تسلسل گردیده که هنوز نیز نتوانسته ازاین گرداب بیرون برود . بطوریکه هر ساله ما با تورمهای بالایی در اقتصاد مواجه هستیم و برای جبران آن مجبور به افزایش نقدینگی و بودجه کل کشور می گردیم و همین نقدینگی موجب ایجاد تورم بالا و کاهش ارزش پول ملی در سال بعد می گردد . حال سوالی که در اینجا مطرح است زمان خاتمه این وضعیت است ؟ از انجا که ما طرح هدفمند کردن یارانه ها را نیز به اجرا در آورده ایم که خود این موضوع نیز باعث افزایش نقدینگی در جامعه گردیده و این دور تسلسل را با شدت بیشتری ادامه دار می کند ، پس ما باید تا پایان طرح هدفمند کردن صبر نماییم و پس از ان با یک بودجه ریزی قوی که درآمدهای حاصل از فروش نفت خام نیز از آن حذف گردیده ، اقدام به کاهش سالنه بودجه سالانه نماییم تا حجم نقدینگی را حدودا ثابت نگه داشته و پس از آن به افزایش پول ملی اقدام نماییم تا این دور تسلسل برعکس حرکتی که تاکنون داشته حرکت نماید .