نظرمن

پس از سقوط شاخص بورس ، دولت و مجلس اقداماتی جهت احیای دوباره بورس به عنوان تنها بازاری که می تواند تعادل را در اقتصاد ایجاد کند انجام داده اند که یکی از این اقدامات حمایت حقوقی ها از سهام خودشان است ، یعنی حقوقی ای که سهامش را گران به حقیقی فروخته باید بیاید جهت کنترل شاخص کل ، همان سهام را که هم اکنون ارزان شده دوباره از حقیقی بخرد تا شاخص کل از این پایین تر نرود و حقیقی بیشتر از این ضرر نکند ! به نظر من این احیای بورس نیست ، بخاطر اینکه کسی که ضرر کرده باید امید به این داشته باشد که ضررش در مدت کوتاهی جبران خواهد شد و از طرفی دیگر امید داشته باشد تا ادامه رشد قیمت بتواند نسبت به سایر بازارها بیشتر باشد تا نخواهد از بورس خارج شود . این اقدام درجهت افزایش مشارکت حقیقی در بورس نیست و بیشتر نفع حقوقی ها را به دنبال خواهد داشت ، البته اگر حقوقی ها پول سهام های فروخته شده را در جای دیگری هزینه نکرده باشند !

روند رشد بازار بورس که چند ماهی است فکر همه مردم را درگیر خود کرده ، با ریزش قیمت های سهام بیشتر مورد توجه قرار گرفته و آینده این بازار را تحت تاثیرشایعه قرارداده است. ولی به نظر من زمانیکه ارزش کل بازار به حدود 9 هزار تریلیون تومان رسید و با دلار 23 هزار تومان ارزش دلاری آن به 385 میلیارد دلار رسید و کارشناسان از اینکه ارزش بعضی از شرکتهای بورسی در ایران بیشتر از ارزش شرکتهای مشابه آنها درخارج از کشور شد و ترس از ایجاد نقدینگی و تورم ایجاد نمود ، می بایست اقدامی جهت کنترل بازار و جلوگیری از خروج سرمایه از بازار می شد تا بحرانی مثلاً در خروج ارز از کشور ویا تلاطم در سایر بازارها ایجاد نگردد . هم اکنون با ریزش های اخیر ارزش کل بازار با دلار 25 هزار تومانی به حدود 235 میلیارد دلار می رسد ، که خود نشان دهنده آرامش است ! و هم اکنون سهام داران بیشتر باید به ارزش سهام و سود دهی شرکت توجه نمایند .

چند سالی است که طرح های مختلفی جهت اخذ مالیات از مسکن به روشهای مختلف بررسی شده و به مورد اجرا گذاشته میشه که آخرین آن هم مالیات بر خانه خالی است . البته مالیات و پرداخت یارانه یکی از سیاستهای مالی دولت برای ایجاد انگیزه برای سرمایه‌گذاری و یا تغییر جهت سرمایه‌گذاری به سمت سایر بازارها بوده که مفید هم است . ولی به نظر من الآن دولت می خواهد از هر طریقی مالیات بر مسکن را اخذ کند ! مثلاً مالیات از املاک بالای ده میلیارد تومان ، مالیات از آپارتمان های بالای متراژ 150 متر مربع که اجاره داده شده اند ، مالیات از املاک خالی ، مالیات بر ارث ، مالیات بر ساخت و ساز مسکن و ... حال با توجه به کاهش ارزش پول و افزایش قیمت مسکن شما حتی اگر یک واحد مسکونی داشته باشی برای زندگی خودت ، باید مالیات بدی ، اگر فوت کنی باید مالیات بدی ، اگه دو تا ملک داشته باشی باید مالیات بدی و ... یعنی طوری سیاست گذاری شده که بالاو پایین شهری و شهری و روستایی نداره و همه به یک نحوی باید مالیات بر مسکن را پرداخت کنند . حال انتظار دارید کسی حاضر بشه در مسکن سرمایه‌گذاری کنه ؟ 

یکی از راهکارهای مدنظر دولت برای ساماندهی بازار مسکن فروش متری آپارتمان در بورس است که مردم بتوانند در صورت نداشتن وسع مالی برای خرید کامل یک ملک اقدام به خرید یک متر آپارتمان نموده تا به تدریج بعد از چند سال صاحب یک دستگاه آپارتمان کامل شوند . ولی در این روش هیچ منعی برای خرید توسط اشخاص مختلف پیش بینی نشده ، پس هر کسی چه صاحب مسکن چه بی خانه می تواند اقدام به خرید نماید ، همین موضوع باعث خواهد شد تا بورس خود محلی برای افزایش قیمت مسکن گردد ، مثل بازار سکه در بورس ، و بازار همیشه نگاهی به قیمت مسکن در بورس خواهد داشت تا قیمت مسکن را مشخص کند . به نظر من دولت نباید فروش متری آپارتمان را در بورس انجام دهد ، بلکه باید فروش متری زمین را انجام دهد ، البته نه برای همه ، بلکه برای مردان متاهل بین سنین بیست تا پنجاه سال که فرم ج آنها قرمز نبوده و خود نیز فاقد مسکن بوده باشند . ولی یک شخص برای داشتن یک واحد آپارتمان 75 متری باید فقط 15متر زمین تهیه نماید و از خرید بیشتر از آن ممنوع می باشد و اگر شخصی 15متر زمین داشت می تواند مراجعه کرده و یک آپارتمان با وام بانکی دریافت نماید . به هر حال به نظر میرسه ، تولید مسکن هم باید در کل کشور رونق داشته باشه تا بشه بازار را تحت کنترل درآورد.

از زمانی که قانون حداقل و حداکثر دستمزد در کشور به تصویب رسیده ، یکی از مواردی که به ضرر حداقل بگیران تمام شده ، فشاریست که حداکثر بگیران به آنها وارد می کنند . بطوریکه وقتی دولت می خواهد حقوق حداقل بگیران را افزایش دهد ، به دلیل اینکه فاصله حداقل و حداکثر حقوق در قانون به میزان هفت برابر تعیین شده ، حقوق حداکثر بگیران نجومی می شود و همین موضوع باعث ایجاد فاصله طبقاتی و افزایش ضریب جینی شده و صدای مخالفین را درآورده و همین موضوع دست دولت را برای ایجاد عدالت می بندد . به نظر من اگر در قانون حداقل و حداکثر حقوق به جای فاصله هفت برابری ، پنج برابر تعیین شود ، این مشکل بر طرف شده و دولت را برای اجرای عدالت اقتصادی یاری می نماید . البته شاید اصلاح قانون کار برای قطع ارتباط کارگر و کارفرما برای پرداخت حق بیمه ، بطوریکه همه کارگران بصورت خویش فرما بیمه باشند و ورود و خروج نیروی کار آزاد بوده و دست کارفرما بابت بکارگیری و حذف نیروی کار باز باشد نیز می تواند به بهبود فضای کسب و کار کمک کرده و حمایت از نیروی کار به دلیل حذف قراردادهای سفید امضا کمک نماید . اجرای عدالت اقتصادی در جامعه ، می باید به گونه ای صورت به پذیرد که نیروی اصلی تولید یعنی کارگر در حداقل رفاه نسبی بوده تا بتواند به رشد تولید در سال حمایت از تولید ،کمک نماید .

مصوبه دولت جهت حذف چهار صفر از پول ملی باعث شده تا کارشناسان این اقدام را به دلیل عدم کاهش نرخ تورم و سایر اقدامات اقتصادی فعلأ در اولویت ندانسته و خواستار اصلاح سایر امور اقتصادی و در آخر حذف صفر باشند . ولی به نظر من وضعیت اقتصادی کشور هم اکنون در حال تثبیت شدن بوده و اقدام دولت در حذف یا کاهش درآمدهای نفتی از بودجه باعث پایداری بیشتر بودجه و قطع ارتباط بودجه با تحریم ها شده و از آنجا که بر اساس پیش بینی های صندوق بین المللی پول ، اقتصاد ایران تا 5 سال آینده دارای تورم سالانه 25 درصد می باشد . لذا اگر صفرها را حذف نکنیم ، ارزش پول هر ساله کاهش یافته و تعداد صفرهای معاملات در کشور نیز افزایش می یابد . بطوریکه هم اکنون اعداد معاملات انجام شده و حقوقهای دریافتی روی ذهن مردم تاثیر بدی گذاشته و در آینده نیز تاثیر بدتری خواهد گذاشت .پس حداقل اگر نمی توانیم تورم را کاهش دهیم ، بهتر است صفرها را حذف کنیم تا اثرات روحی آن کمتر شود .  

دیروز یکی از دوستان قدیمی را دیدم که لباس نامناسبی را بر تن داشت . گفتم : این چه ریخت و قیافه ایست ؟ چرا لباس کارتو عوض نکردی ؟گفت : لباس کار چیه ؟! لباس خودمه . گفتم : یعنی اینقدر وضعت خراب شده ؟! گفت : درآمدم کفاف هزینه زندگی را نمی ده . گفتم : اول که دیدمت ، یاد فیلم میلیونر زاغه نشین افتادم . گفت : تازه شانس آوردم که خانه و ماشین و طلاهام را قبلاً خریده بودم وگرنه معلوم نبود اوضاعم الان چطور بود . گفتم : پس درست حدس زدم ! الان میلیاردر ژنده پوشی ؟ گفت : آره . اگر حقوق ها هم مثل داراییهام افزایش پیدا میکرد ، وضعم این طور نمی شد .  گفتم : وضع تو هم مثل وضع بقیه اقشار متوسط شده ، ولی نگران نباش ، امسال سال آخر دهه شصتیهاست و از سال دیگه سن جمعیت در کشور وارد میانسالی شده و عرضه نیروی کار کمتر و تقاضای نیروی کار بیشتر میشه و با توجه به بالا رفتن هزینه های سرمایه گذاری در تکنولوژی ، حقوق ها افزایش بیشتری پیدا می‌کنه . گفت : کارفرما ها که این موضوع را قبول نمی کنند ؟ گفتم : وقتی وزارت کار لیست بیمه کارفرما که حقوق زیر خط فقر ارایه داده را قبول نکنند ، آن وقت مجبور میشن حقوق را درست پرداخت کنند . گفت : پس اگر امسال را تحمل کنم ، امیدی برای سال آینده هست ؟ گفتم : به نظر من وجود میلیاردر ژنده پوش در کشور وجه خوبی نداره ، پس بهتره اینطوری بشه . 

دیروز یکی از دوستانم را دیدم که آهسته آهسته راه می رفت .گفتم : چی شده ؟لنگان لنگان راه میری ؟ گفت : دیسک کمرم عود کرده . گفتم : خوب ، چرا عمل نمیکنی ؟ گفت : دکتر گفته باید ورزش های خاصی را انجام بدید و مقاومت کنی  . گفتم : خوب اگه مقاومت کنی ، بعد از مدتی اوضاعت مثل قبل میشه ؟ گفت : نه . گفتم : یعنی می خوای چند سال درد را تحمل کنی و آخرشم عمل کنی ؟! گفت : آره . گفتم : خوب چند سال بعد شاید بخاطر مشکلات دیگه نتونی بیهوشی اتاق عمل را را تحمل کنی تا بخوای عمل کنی که . گفت : تا چند سال دیگه ، کی مرده کی زنده است ؟ گفتم : به نظر من اگه می تونی ، برو همین الان عمل کن . مقاومت کردن زمانی جواب میده که آخرش به نتیجه مثبتی ختم بشه . اگر الان هم می بینی ما در برابر تحریم ها داریم مقاومت می کنیم به همین خاطره . اگر بدونیم که جواب نمی‌ده ، لزومی نداره که این قدر درد بکشیم و آخرش هم نتونیم یه زندگی معمولی داشته باشیم .

چند وقتی بود که می دیدم همسایه مون  موقع ورود با خودروی خود از خیابان به کوچه  خیلی دور می گیره و بعد وارد کوچه میشه. ازش پرسیدم : چرا اینقدر دور میگیری ؟ گفت : چون می ترسم ؟ گفتم : از چی ؟ گفت : از رودررویی با کسی که از کوچه در میاد . گفتم : مگه اینم ترس داره ؟ گفت : چون نمی‌دونم طرفی که از کوچه در میاد هم مراقب هست که شاید من از روبرویش درام . بعد از کمی تامل گفتم : راست میگی ، واقعا بعضی وقتها آدم نمیتونه ، پیش بینی کنه ، طرف مقابل از نوع برخوردش چه فکری می‌کنه ، و خوبه که کمی اولش بیشتر دور بگیره . این موضوع فقط به رانندگی هم ارتباط نداره و موضوعات مختلفی را شامل میشه . 

شرایط رکود تورمی بازار مسکن منجر به کاهش عرضه و افزایش تقاضا در بازار گردیده است . در طول چهل سال گذشته با افزایش جمعیت و روند مهاجرت از روستا به شهر ، سیاست های مختلفی جهت پاسخگویی به تقاضا اجرا گردیده و هم اکنون از نظر تعداد مسکن به خانوار مشکلی وجود ندارد . یکی از این سیاست ها افزایش سن مسکن جهت دریافت وام می باشد ، که به 15 سال رسیده است . به نظر من اگر درگذشته نمی توانستیم سن دریافت وام مسکن را افزایش دهیم ، به خاطر نبود استحکام در ساخت مسکن بود که از سال 1370 به بعد و ساخت مسکن طبق آیین نامه 2800 ساختمان ساختمان ها از استحکام خوبی برخوردار شدند . لذا ما می توانیم آخرین اقدام را در جهت افزایش سن ساختمان به 25 سال جهت دریافت وام انجام داده و اقساط وام را نیز به 25 سال افزایش دهیم . این اقدام باعث گسترش بازار مسکن شده و عرضه و تقاضا را تنظیم می نماید و کمک موثری برای خرید مسکن برای جوانان خواهد بود . به نظر من بالا بودن قیمت مسکن اهمیت زیادی نداشته بلکه خرید آسان آن دارای اهمیت است . از یاد نبریم که فقط 10 درصد جمعیت کشور در تهران ساکن هستند و اجرای سیاستی درست باعث رضایت مندی 90 درصد جامعه که در سایر نقاط کشور زندگی می کنند ، می شود .